Δένδρο αειθαλές, δικότυλο της οικογένειας των Φηγιδών. Δασικό είδος το οποίο συναντιέται στην κατώτερη ζώνη όλης της Ελλάδας, μαζί με τον πρίνο και την πεύκη.
Φτάνει σε ύψος ως 20 m ιδίως όταν ζει μέσα σε πυκνά δάση, ενώ μεμονωμένα πετά κλαδιά σε μικρό ύψος από το έδαφος και σχηματίζει ακόμη πυκνή, ωοειδή με βαθυπράσινο χρώμα.
Έχει φύλλα δερματώδη ωοειδή ή λογχοειδή βαθυπράσινα, λεία από πάνω, υπόλευκα από κάτω. Τα χείλη τους μπορεί να είναι ακέραια οδοντωτά ή εντελώς αγκαθωτά. Έχουν μήκος 3-8 cm, και πλάτος 1-3,5 cm.
Οι καρποί της είναι έμμισχοι ή σχεδόν επιφυείς με κύπελλο ημισφαιρικό που περιβάλει το βαλανίδι ως τη μέση και έχει χρώμα μαυριδερό κατά την ωρίμανση. Αποτελούν θαυμάσια τροφή για τους χοίρους.
Παρουσιάζει μικρότερη εξάπλωση στην περιοχή σε σχέση με το πουρνάρι. Αείφυλλος θάμνος που μπορεί επίσης να εξελιχθεί σε δέντρο. Φύεται σε λοφώδεις δασικές περιοχές και ανθίζει την Άνοιξη.
Το ξύλο της είναι σκληρό και ανθεκτικό, παράγει καλό κάρβουνο και ο φλοιός της περιέχει άφθονες δεψικές ουσίες. Την Κλασσική Εποχή χρησιμοποιήθηκε στη ναυπηγική, στην κατασκευή σπιτιών και για εργασίες κάτω από το έδαφος (υποστυλώσεις στοών) γιατί σαπίζει πολύ δύσκολα.
Πηγή:https://it.wikipedia.org/wiki/Quercus_ilex , https://www.meemelink.com/prints%20pages/prints.Fagaceae.htm