Μικρός χαριτωμένος αειθαλής θάμνος της οικογένειας των μυρτιδών που συναντάται στο μεσογειακό χώρο.
Η αρχαία Μύρτος ήταν αφιερωμένη στην θεά Αφροδίτη κι αποτελούσε σύμβολο της γονιμότητας. Αργότερα όμως συμβόλιζε την παρθενία και χρησιμοποιήθηκε στο στολισμό της νύφης. Το κατακαλόκαιρο βγάζει πολλά λευκά ευωδιαστά ανθάκια, με μακριούς στήμονες.
Η μυρτιά ήταν ανέκαθεν γνωστή για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Τα δερματώδη φύλλα και οι σκούροι καρποί της περιέχουν αιθέρια έλαια και χρησιμοττοιούνται επίσης για την παραγωγή ηδύποτων.
Στην Ελλάδα απαντάται η μύρτος η κοινή (Myrtus communis), αυτοφυής ή διακοσμητική. Καλλιεργείται στο ύπαιθρο, σε γλάστρες αλλά και σε θερμοκήπια. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στην παρασκευή καλλυντικών και στη φαρμακευτική. Παράγει αιθέριο έλαιο (μυρτέλαιο). Το ανθεκτικό της ξύλο χρησιμοποιείται στη λεπτοξυλουργική και τα κλαδιά της στην καλαθοπλεκτική. Το φυτό ήταν γνωστό από τα αρχαία χρόνια και το αναφέρει ο Διοσκουρίδης.
Θέλει φως, ήλιο, καθαρό αέρα και ζέστη το καλοκαίρι, ενώ ζει και έξω το χειμώνα στους 5-8 οC. Διατηρείτε την σταθερά υγρή με ζεστό μαλακό νερό. Το χειμώνα περιορίστε το πότισμα. Μην αφήνετε τη μπάλα χώματος να στεγνώνει, ούτε όμως νερό στο πιατάκι της γλάστρας. Το καλοκαίρι ρίξτε μη ασβεστούχο λίπασμα μια φορά τη βδομάδα και την άνοιξη αλλάξτε γλάστρα, αν είναι απαραίτητο. Μπορείτε να την κλαδέψετε, αλλά μετά δεν θα βγάλει λουλούδια.
Έχει λευκά άνθη με τον καρπό να είναι ράγα, σχεδόν σφαιρική ή ελλειψοειδής. Τα φύλλα του είναι λογχοειδή, πτερόνευρα, οξύληκτα και αρωματικά. Πολλαπλασιάζεται με σπορά ή και με μοσχεύματα.
Πηγές: